سروش و سروین دوقلوهای نازنینم

عسلای من این رو بگم که پارسال شما بعد از تعطیلات عید به مهد رفتین ، اولش قابل باور نبود چون خیلی راحت رفتین سر کلاس و وفتی من ظهر می آمدم دنبالتون با من نمی اومدین می خواستین نهار اونجا باشین  و بعدش هم با صف دوباره می رفتین به کلاس می گفتین مامان دیرتر بیا دنبالمون.ولی بعد از یک ماه که نمی دونم چه بر شما گذشته بود کم کم آوای نرفتن سر دادین و بعد هم اجتناب شدید از رفتن به مهد. خلاصه زمستون شما رو جایی نفرستادم که فراموش کنید آنچه شما رو آزرده کرده بود. البته ناگفته نماند که تو خونه به شما بیشتر از مهد خوش می گذشت و دامنه ی اختیاراتتون وسیعتر بود و این خودش می تونست دلیلی باشه برای میل به خانه ماندن. واما امسال روز اول من توی طبقه ای ک...

امروز یه خبری شنیدم از یه عزیزی که ...... تا همین الان که دارم تایپ می کنم حالم سر جاش نیومده.             همه ی دوستای خوبم که الان دارین این پست رو می خونید  برای دوست سروش و سروین که فقط سه سال داره ، و هنوز دوست داره با پدر و مادرش باهم و کنار هم زندگی کنن ، دعا کنین.              دعا کنین پدر و مادرش به همراه آرامش باهم با پسر کوچولوشون برن خونه شون و.....                          ...

ما جمعه تصمیم گرفتیم که روزمون رو خاطره انگیز کنیم. شما جمعه صبح خوب خوابیده بودین و پیشبینی من این بود که شب خوابتون نبره و دیر بخوابید. برای همین تصمیم گرفتیم که بعد از ظهر بریم بیرون و شما حسابی خسته شین و شب زود بخوابین، آخه صبح باید زود بیدار شین و خانه ی کودک منتظرتونه. همه ی این دلایل نتیجه اش شد این: و سروش و سروین گل که سوار لاک پشت شدن. (سروین جونی می ترسیدی که سر بخوری و البته سروشی هم) و بعدش رفتیم به دیدن پرندگان...... اینجا طاووس های خیلی قشنگی داشت که سروشی با یه طاووس سفید،از پشت شیشه بازی میکردی و طاووس دنبال دستت میدوید. و این طوطی زیبا  که کاکادوی دور چشم آبی&...

گلای من سلام. در ادامه ی پست قبل باید براتون بگم که روز بعدش خیلی خوب از خواب بیدارشدین و این باورنکردنی بود ولی به هر حال خدا رو شکر. روز اولی بود که به خانه ی کودک می رفتین که من مجبور شدم تمام مدت پیشتون باشم. براتون بگم که در خانه ی کودک ما کلاس به معنایی که ما میشناسیم وجود نداره و بچه های هر گروه سنی توی یک طبقه هستن. کلاس های زبان و نقاشی و یوگا و نمایش خلاق هم جز برنامه هاتونه در روزهای هفته. اینا رو نوشتم چون اثر گذر زمان روی این برنامه ها مثل لاک غلط گیره ، نه به خاطر غلط بودنشون که درست هم هستن. به خاطر کرور کرور برنامه در هر روز و هر ساعت که باعث می شه این لحظه های قشنگ رو از یاد ببریم و یا حداقل در ذهنمون...

گلای من ما روز جمعه مون رو با دوستای بابا گذروندیم و خیلی بهمون خوش گذشت . عمو یه بادبادک خوشکل درست کرده بودن و حلقه های دورش رو هم شما و بابا با کمک هم درست کردین. بعد هم باهم روش نقاشی کشیدیم و آماده شد برای بازی. بعد با هم رفتیم پارک. خاله جونی آش پخته بود که تو پارک خوردیم و بعد شما رفتین بادبادک بازی. اون روز باد نمی وزید و سخت می شد بادبادک رو پرواز داد ولی شما حسابی بدو بدو کردین و خوشحال بودین. تلاش سروش برای به آسمان فرستادن بادبادک و اینبار تلاش سروین خانومی وقتی که تلاش های بسیار برای بازی با بادبادک به ناامیدی بدل شد رفتیم اسکوتر بازی. شما اونجا دوست هم پیدا کردین، دنیز و درسا...

ای نقطه ی آغاز وجودم           ای غایت آرزوهایم         مادرم              آغازین روز بودنت در طلیعه ی بهار مبارک امروز ٢٠ فروردین تولد مامانی بود و ما برای مامانی تولد گرفتیم. سروین گل من از صبح خوشحال بودی و صبح که رفتی خونه ی مامانی (تا من برم خرید) از در که خواستی بری تو گفتی: مامانی تولدت مبارک. و تا شب چند بار به مامانی تبریک گفتی.قربون دختر مهربونم برم. سروشی من هم تند تند زنگ می زد مامانی چرا نمیای تولد رو شروع کنیم. خلاصه شب خوبی بود،‌ جشن میلاد فداکارترین شخص...

شازده کوچولو یک بار دیگر به تماشای گل های سرخ رفت و به آن ها گفت: " شما اصلا شبیه گل سرخ من نیستید. شما هنوز چیزی نشده اید، چون کسی شما را اهلی نکرده و شما هم کسی را اهلی نکرده اید. شما مثل روباهِ من در روزهای اول آشنایی مان هستید. در آن روزها، او فقط یک روباه بود؛ روباهی مثل صد هزار روباه دیگر. اما من او را دوست خودم کرده ام و حالا او در تمام دنیا بی مانند است ." گل ها خیلی خجالت کشیدند . شازده کوچولو حرفش را ادامه داد و گفت: " شما گل هلی زیبایی هستید ، اما درونتان خالی است. هیچ کس نمی تواند برای شما بمیرد. البته یک رهگذر معمولی ممکن است گل مرا هم ، گلی مثل همه ی شما به حساب آورد. ولی گلِ من به تنهایی بهتـــــر از هم...

سلام. سال نو مبارک. امیدوارم سال ٩٢ سالی سرشار از سلامت، سعادت و شادی برای همه مردم دنیا باشه. خصوصا شما که الان دارین این پست رو می خونین. سروش و سروین عزیزم الآن که دارم می نویسم چهارشنبه 14 فرودین 92 ساعت 5 بعد از ظهره. و هنوز در تعطیلات نوروزیم و سه روز آخر هفته به تعطیلات اضافه شده. اولین عکسمون از چند دقیقه قبل از تحویل سال گلای من.بعد از تحویل سال رفتیم خونه ی مامانی اینا و بعد هم دید و بازدید عید منزل اقوام شروع شد. ما ماشاءا... فامیل زیاد داریم ولی یکی از جاهایی که به شما خیلی خوش گذشت و البته عکس هم گرفتیم ، خونه ی خانوم خانوما ، محیا خانومیه.(محیا سروین رو خانوم خانوما صدا می کنه،بس که خوش زبونه...

سروش و سروین در دامنه کوه آلوارس    دامنه ی کوه آلوارس سروش در محوطه ی هتل لاله. سروشی من، اون روز ما رفتیم پارک شورابیل اردبیل و بعد رستوران و شام خوردیم. که البته کمی هم معطل شدیم و تو که حسابی بازی کرده بودی و خسته بودی و البته بدخواب هم شده بودی. بعد از اینکه سروین که خواب بود رو گذاشتم تو هتل و بابا هم پیشش موند و من و تو اومدیم توی محوطه هتل که باصفا هم بود و با هم قدم می زدیم که خسته بشی و بخوابی. یادم میاد هوا اون شب خیلی خوب بود .  تهران که خیلی گرم بود و سرین خنک ،و البته کمی سرد که ما لباس گرم پوشیدیم. اینجا هم در مسیر برگشت از سرین داخل جنگل رفتیم. که اسم جنگل یادم رفته ...